غدیر، منشور بعثت سفیر

منبع اشاره: دوران بیست و سه سالة بعثت پیامبر(ص) دورانی پر از نشیب و فراز، سختی‌ها، رنج‌ها و شادی‌ها بود. سختی و رنج به دلیل تألّمات روحی و جسمی آن بزرگ مرد و عذاب و شکنجة مسلمانان، شادی به دلیل فراگیر شدن اسلام در سراسر شبه جزیرة عربستان و دعوت پیامبر(ص) از سران دیگر کشورها بر پذیرش اسلام و قبول برخی از آنها، اسلام را. هر انقلابی باید هدفی عالی داشته باشد تا فراگیر و همگانی شود و بر جای بماند. بعثت پیامبر(ص) نیز، نمی‌توانست از چنین قانونی مستثنی باشد و بدون چنین هدفی پایدار بماند. بدین معنا که اگر پیامبر(ص) از دنیا می‌رفت و رهبر و هادی و راهنمایی بعد از وی نمی‌بود، چنین هدفی ابتر و عبث می‌ماند. لذا به آن حضرت امر شد که: یا أیّها الرّسول بلّغ ما انزل إلیک من ربّک و إن لم تفعل فما بلّغت رسالته و الله یعصمک من الناس إنّ الله لایهدی القوم الکافرین1 ای پیامبر! آنچه که پروردگارت به تو دستور داده است به مردم ابلاغ کن که اگر این کار را انجام ندهی رسالت خود را به پایان نرسانده‌ای و خدا تو را از مردم حفظ می‌کند و گروه کافران را هدایت نخواهد کرد. و بدین ترتیب، روز هجدهم «ذیحجه» روزی تاریخی، مهم و به یاد ماندنی در تاریخ اسلام شد. روزی که راه دین، در آن جاودانه شد و آزمونی بزرگ را، فرا روی مسلمانان قرار داد تا حق از باطل جدا شود. روز دعوت بزرگ حق به راستی و حقیقت‌گرایی، روز اکمال دین و اتمام نعمت. نویسنده در این مقاله، ابتدا دربارة الهی بودن منصب امامت سخن به میان آورده، سپس سیری اجمالی از تاریخ «حجّة الوداع» و خطبه‌های رسول گرامی اسلام(ص) در آن ایام، آنگاه به برگزیده‌هایی از «خطبة غدیر» پرداخته است که در آن فرازهایی از این خطبه و موضوعات آن، به طور مختصر مورد بررسی قرار گرفته است. با امید به آنکه مورد رضای حق واقع شود و ما را در سلک ره‌پویان امام حاضر قرار دهد.